Ἀβάντειος τὸ κτητικὸν ἢ τοῦ κυρίου ἢ τῶν Ἀβάντων, οὐ τό-
που τινὸς Ἀβαντίου ὡς τὸ Βυζάντειος Βυζαντίου, ἀλλ’ ὡς Θόας Θοάν- 
τειος. τὸ δὲ Ἀβάντιος, ἀφ’ οὗ δοκεῖ εἶναι τὸ Ἀβαντιάς, συστέλλεται
ὡς ἐθνικὸν ὡς Ὑάντιος συνέστειλεν Ἀπολλώνιος ἐν τῷ «Ὑαντίου
Ὀγχηστοῖο» (Argon. III 1241) ἢ παρὰ λόγον ὡς «Ποιάντιον ἀγλαὸν
υἱόν» (Od γ 190).